آشنایی با مختصات طول و عرض جغرافیایی

مختصات طول و عرض جغرافیایی بخشی از یک سیستم مختصات جغرافیایی است که می تواند هر مکانی را روی زمین شناسایی کند. این سیستم از یک سطح کروی استفاده می کند که زمین را در بر می گیرد. این سطح در یک شبکه تقسیم می شود و هر نقطه از این سطح با طول و عرض جغرافیایی خاصی مطابقت دارد ، دقیقاً مانند هر نقطه در یک هواپیمای دکارتی با مختصات x و y خاص مطابقت دارد. این شبکه سطح زمین را با دو مجموعه خط تقسیم می کند که به طور موازی با استوا حرکت می کنند و از قطب شمال تا قطب جنوب.

خطوط موازی با استوا و به همین ترتیب خطوطی که از شرق به غرب حرکت می کنند دارای یک مقدار عرض جغرافیایی ثابت هستند. آنها ، به اندازه کافی ، موازی نامیده می شوند. خطی که درست از خط استوا عبور می کند ، عرض جغرافیایی را تعریف می کند. 0. با رفتن به سمت شمال به سمت قطب شمال ، مقدار عرض جغرافیایی در قطب شمال از 0 به 90 افزایش می یابد. نیویورک که تقریباً بین نیمه استوا و قطب شمال قرار دارد دارای عرض جغرافیایی 40.71455 است. از خط استوا که به سمت جنوب می رود مقادیر عرض جغرافیایی منفی می شوند و در قطب جنوب به -90 می رسند. ریو دوژانیرو دارای عرض جغرافیایی -22.91216 است.

خطوطی که از قطب شمال به قطب جنوب می روند دارای یک مقدار طول جغرافیایی ثابت هستند. آن خطوط را نصف النهار می نامند. نصف النهار که طول جغرافیایی ارزش 0 را مشخص می کند از گرینویچ در انگلیس عبور می کند. با رفتن از غرب از گرینویچ ، بگویید به سوی قاره آمریکا ، مقادیر طول جغرافیایی منفی می شوند. مقادیر طول جغرافیایی غرب گرینویچ از 0 تا -180 و مقادیر طول جغرافیایی از 0 تا 180 حرکت می کنند. مکزیکوسیتی طول جغرافیایی -99.13939 و سنگاپور دارای طول جغرافیایی 103.85211 است.

مختصات عرض و طول برای مثال توسط GPS استفاده می شود. در هر زمان از زمان ، مکان فعلی شما را می توان با مختصات عرض و عرض جغرافیایی مشخص کرد.